Вознесение

Еве сме, сами,

со срца од камен,

со очи од дожд,

чекајќи знак,

чекајќи некој да го каже

она што ние не знаевме

по сите овие години.

Еве сме, крај Тебе,

со восочни крилја,

чекајќи го вознесувањето.

Uznesenje

Evo nas, sami,

sa kamenim srcima,

sa kišnim očima,

čekajući znak,

čekajući da neko kaže

ono što mi nismo znali

nakon svih ovih godina.

Evo nas, pored Tebe,

sa voštanim krilima,

čekajući uznesenje.

Валкан

Валкан сум,

многу сум валкан,

како дете замачкано

со водени боички.

Само очите ми светат,

моите светли очи,

сјајни од солзи

што плачам за Тебе.

Инаку сум

многу валкан,

како паднат ангел,

темен и зол.

Prljav

Prljav sam,

veoma prljav,

kao dete umazano

vodenim bojama.

Samo mi oči sijaju,

moje svetle oči,

sjajne od suza

što plačem za Tobom.

Inače sam

veoma prljav,

kao pali anđeo,

taman i zao.

Плачам

Се гушам во студенило, во глувост.

Душата ме боли

како кртици да ми ја копаат.

Неук да се искажам,

Plačem

Gušim se u hladnoći, u gluvoći.

Duša me boli

kao da je krtice kopaju.

Neuk da se izrazim,

Голијат

Не ми треба меч

за да те парчосам

необрезан

Не ми треба копје.

Во името на Господа

со камен,

со камен ќе те срушам!

Golijat

Ne treba mi mač

da te raskomadam,

neobrezani.

Ne treba mi koplje.

U ime Gospodnje

kamenom,

kamenom ću te srušiti!

Патувам

Патувам

низ нови галаксии

со брзина на светлината,

со поглед галам

меки планети,

во вселенската прашина

оставам траги.

Патувам

додека можам со мечтата

и одново се враќам

да Ти се восхитувам

Создателу.

Putujem

Putujem

kroz nove galaksije

brzinom svetlosti,

pogledom mazim

meke planete,

u vasionskoj prašini

ostavljam tragove.

Putujem

dokle god mogu maštom

i ponovo se vraćam

da se Tobom ushitim

Stvoritelju.

Убиец

Тоа те виде кога го згмечи мравчето,

таа душичка се расплака

кога безмилосно го настапи.

И залудно потоа извинувања

дека не било намерно,

објаснување дека е тоа

само еден непотребен инсект.

Во очите на едно дете

ти засекогаш ќе останеш убиец.

Ubica

Ono te je videlo kad si zgnječio mrava,

ta se dušica rasplakala

kad si ga zgazio bez milosti.

I uzalud zatim izvinjenja

da nije bilo namerno,

objašnjenja da je to

samo jedan nepotrebni insekat.

U očima jednog deteta

ti ćes zauvek ostati ubica.

Живи закопани

Најпрвин ни ги врзаа рацете,

потоа ни ги ископаа очите,

на крај не закопаа живи.

Се мачевме, квичевме, не умревме.

Го стискавме животот со заби

како што ја стискавме земјата.

Во неможност нешто да кажеме,

времето зборува наместо нас:

зазорува кога сме весели,

замрачува кога сме тажни.

Пладнето и полноќта

им ги оставаме на нашите гробари.

Živi pokopani

Najpre su nam vezali ruke,

zatim isčupali oči,

na kraju nas pokopali žive.

Mučili smo se, cvičali, nismo umrli.

Stezali smo život zubima

kao što smo stezali zemlju.

U nemoći da nesto kazemo,

vreme govori umesto nas:

zazori se kad smo veseli,

zamrači se kad smo tužni.

Podne i ponoć

ostavljamo nasim grobarima.

Чекање

Ноќе

сонувам ѕвезди

како ме допираат,

како нешто убаво ми шепотат.

Дење,

повторно сум оној истиот,

човек бесчувствителен,

уморен,

човек што чека

Čekanje

Noću

sanjam zvezde

kako me dodiruju,

kako mi šapuću nesto lepo.

Danju,

ponovo sam onaj isti,

čovek bezosećajan,

umoran,

čovek koji čeka

samo da zaspi.

Повлекувам линија,

ни за миг не размислувајќи

дали добивам

со таа моја постапка

или губам како и секогаш.

Crta

Povlačim crtu,

ne razmisljajući ni za tren

da li dobijam

tim mojim postupkom

ili gubim kao i uvek.

Слика

Крв! Крв!

Не ги сметајте труповите,

тие воопшто не се важни.

Боја! Малку повеќе

живи бои ни требаат,

зашто е ова сепак,

порака за мир.

Крв! Крв дајте ни

и солзи на бебиња

новородени!

Slika

Krv! Krv!

Ne računajte leševe,

oni uopšte nisu bitni.

Boje! Malo više

živih boja nam trebaju,

jer ovo je ipak,

poruka mira.

Krv! Krv nam dajte

i suza novorođenih beba!